Słowniczek i slang paddleboardowy
-
3 minuty czytania
- 7. 3. 2024
Czy znasz żargon paddleboardowy?
Rzuć okiem na słowniczek używany w stand up paddleboardingu (SUP).
Znajomość wodniackiego żargonu jest przydatna, bo dobrze wiedzieć o czym ktoś do nas mówi czy pisze, ale także ze względów bezpieczeństwa. Na przykład, jeśli ktoś nie wie, co oznaczają terminy „kontra” czy „przyciągnąć”, może to skończyć się „cknięciem” i w efekcie wywróceniem. Bo jeśli nikt nie rzuci wam liny, będziecie musieli płynąć z nurtem przez długi czas, a wasza łódź może odpłynąć.
Nie zwlekaj, przeczytaj nasz słowniczek wodniacki! Przygotowaliśmy go tematycznie i alfabetycznie
Ahoj – klasyczne wodniackie przywitanie pochodzące z marynarskiego zawołania, które miało zapewnić bezpieczny rejs „AHOY” (- w języku czeskim pochodzi od łacińskiego „Ad honorem Jesu”, czyli ku chwale Jezusa). To pozdrowienie znane jest od 1751 r. Do Europy Środkowej dotarło najpierw do wodniaków, a dopiero później stało się popularne także wśród osób, które nigdy nie żeglowały.
Burta – bok łodzi.
Bułka – ulubiony przysmak wodniaków, ale także boczny cylinder w dmuchanym kajaku lub rafcie.
Haczyk/ Oko – wodniak siedzący z przodu w łodzi. Powinien słuchac poleceń sternika. Jego zadaniem jest wiosłowanie, sygnalizowanie przeszkód na drodze wodnej, a także dbanie o stabilność łódzi podczas wsiadania i wysiadania.
Kil – pierwotnie część konstrukcji łodzi, wzmocnienie wzdłuż dna. Służy głównie do utrzymywania kursu łodzi, szczególnie przy wyższych falach i bocznym wietrze.
Otwarte kanu – otwarty typ canoe, kajaka. W wartkich rzekach do wnętrza mogą dostawać się fale, dlatego nadaje się głównie do spływów po spokojnych rzekach i jeziorach.
Porcelana – wodniak siedzący na środku łodzi. Zazwyczaj podróżuje jako pasażer, często tak sie mówi na dzieci płynące w łodzi. Jeśli ma wiosło, pomaga przy wiosłowaniu.
Przyczółek – przednia część łodzi.
Zamknięte kanu – zamknięty typ canoe,kajaka, odpowiedni do pływania po dzikiej wodzie.
Rufowy/sternik – wodniak siedzący z tyłu w łodzi. Powinien być doświadczonym członkiem załogi, ponieważ kieruje łodzią. Jego zadaniem jest także wiosłowaniem do przodu.
Zad / Rufa – tylna część łodzi
Barel lub beczka – zamykane, nieprzemakalne naczynie do przechowywania rzeczy na łodzi, chroniące je przed zmoknięciem.
Rzutka – narzędzie używane do ratowania; to pływający, zamykany worek z ulepszoną, sztywną liną o długości 15–25 m, która na końcu ma pętlę.
Hydro – odzież wodniaka, czasami nieprzemakalna, często znacznie zużyta.
Wózek – urządzenie do transportu cięższych łodzi. Składany wózek z dwiema kółkami.
Sznur koniowy, znany również jako kończek – lina przymocowana do dziobu i rufy łodzi. Służy do ciągnięcia łodzi bez załogi przez trudne lub nieprzejezdne odcinki rzeki. Używana jest również do przywiązywania łodzi do brzegu.
Kontra – ruch wiosłem do tyłu.
Suchy worek – zamykany, nieprzemakalny worek do przechowywania rzeczy, chroniący je przed zmoknięciem. Jest lekki, kompaktowy i łatwy do przenoszenia, zwłaszcza jeśli ma pasek.
Czytać wodę – umieć znaleźć na rzece dobrą i bezpieczną trasę.
Jazyk – gładki prąd wody między dwoma przeszkodami. Zazwyczaj idealna ścieżka do przejazdu łodzi.
Karfiol (kwiat), bąblak – miejsce, gdzie woda nieregularnie wypływa z dna na powierzchnię. Zwykle występuje w wodnistych rzekach. Wjeżdżając na karfiol, łódź staje się niekontrolowalna.
Kogut – pienisty wierzchołek większej fali.
Kozy – kamienne lub betonowe ściany wzdłuż jazów, zapewniające widzom najlepszy widok na spływ.
Odlamać – ruch wiosłem w stronę od łodzi. Używane do szybkiej zmiany kierunku jazdy, najczęściej w połączeniu z przyciągnięciem (sternik odlamuje, haczyk przyciąga).
Pejzaż – nieregularna kombinacja fal, kogutów, bąblaków i czasami walców, stworzona przez naturalne przeszkody, najczęściej głazy. Jeśli pejzaż jest nieczytelny, warto przyjrzeć się mu z brzegu przed spływem.
Przyciągnąć – ruch wiosłem z boku w kierunku łodzi.
Prądnica – najsilniejszy prąd głównego nurtu. Tam zazwyczaj rzeka jest najgłębsza.
Skrzynka – przejście przez próg, które można zazwyczaj zjechać. Stanowi źródło silnych wrażeń wodniackich.
Trawers – przejście przez rzekę w poprzek prądu z jednego brzegu na drugi.
Walec – powstaje z wody, która przelewa się, opadając na dno, skąd odbija się i wraca do przelewu często z kilku metrów. Większość wody w walcu wiruje w kółko razem z przedmiotami, które ze sobą niesie. Najniebezpieczniejsze walce powstają na schodkowych jazach i zazwyczaj nie wyglądają na niebezpieczne!
Wolej – bardzo wolno płynąca, aż stojąca woda. Nieprzyjemne odcinki rzeki. Wolej jest karą, którą wodniacki bóg Čochtan wymierza za przewinienia wodniaków.
Wracak – wsteczny prąd za przeszkodą (głazem, filarem lub brzegiem). Idealne miejsce na zatrzymanie się w płynącej rzece.
Wywary – miejsce pod jazami, gdzie woda jest napowietrzona. Jest biała i wygląda, jakby się gotowała. Ta woda ma przez pęcherzyki powietrza mniejszą gęstość, dlatego bardzo trudno jest w niej pływać, nawet z kamizelką ratunkową.
Zabalak – większa fala, której wierzchołek przelewa się z powrotem pod prąd. Znajduje się w pejzażach i na końcu skrzynek. Jest to postrach otwartych łodzi.
Regenerate
Bidłę – odbijać się wiosłem od dna.
Brzegówka – upokarzające „cknięcie” przy brzegu podczas wychodzenia z łodzi.
Eskimos, czyli zwrot eskimoski – możliwy tylko w zamkniętej łodzi lub gdy zawodnik jest mocno przypięty do łodzi pasami kolanowymi. Po „cknięciu” można wrócić do pozycji głową w górę, używając wiosła lub rąk.
Szczur, „wykrysić” – niezamierzone opuszczenie łodzi. Szczur zazwyczaj pojawia się po „cknięciu”.
Pływak – wodniak, który często „krysi”.
„Zrobić się”, „cknąć się”, „prasknąć się” – przewrócić się z łodzi dnem do góry. Pierwsza część zwrotu eskimoskiego.
Rzuć okiem na słowniczek używany w stand up paddleboardingu (SUP).